یکی از ویژگی های رفتاری در نوجوانان پرخاشگری است که تحت تأثیر عوامل محیطی مانند خانواده مدرسه و محله پیدا می شود. رفتار پرخاشگرانه در دوره نوجوانی بیشتر دیده می شود.
علل پرخاشگری:
1. مقابله با تهدیدهای جسمانی و روان خشونت ببیند پرخاشگر می شود؛
2. نیاز به قدرت طلبی و نمایش قدرت چون در دوره کسب استقلال هستند.
3. گسستگی روابط سالم نوجوان با خانواده، عدم وجود روابط عاطفی بین نوجوان و خانواده، مثل ترد شدن، سهل انگاری، تهدید و تحکم، تنبیه، توهین و تحقیر؛
4. وضع مقررات نامناسب و اصرار والدین بر رعایت آن و در مقابل شانه خالی کردن نوجوانان(روشهای انضباطی نادرست)
5. عدم پذیرش نوجوان با وضعیت موجود در خانه و مدرسه؛
6. محدود کردن نوجوان؛
7. عدم توجه به نیازهای او؛
8. کم حوصلگی؛
9. ضعف و ناتوانی مزاج؛
10. عدم اعتماد به نفس؛
11. حساسیت های افراطی؛
12. منفی بافی و سوءظن.
راههای درمان :
1- صبر و حوصله در مقابل پرخاشگری نوجوان؛
2- اصلاح رابطه خود با نوجوان؛
3- پذیرش نوجوان انچنان که هست نه آنچنان کهه شما میخواهید؛
4- یادآوری نکات مثبت او؛
5- کنترل و نظارت به موقع و مناسب؛
6- انجام فعالیت های مشترک خانوادگی؛
7- فعالیت های تفریحی و ورزشی برای نوجوان؛
8- رابطه محبت آمیز با فرزندان داشتن؛
9- کاهش انتظارات و توقعات؛
10- انتظار نقش واقعی از نوجوان نه فراتر از نقشش؛
11- بیان خوب و صحبت خوب با نوجوانان؛
12- توانایی حل مسئله را به جوان یاد بدهید؛
13- توان کنترل اضطراب و پرخاشگری را به او یاد دهید؛
14- صمیمیت در خانواده؛
15- صحبت کردن در مورد مشکل.